اخبار روز دارما و مارتیا

شانون سیمز، روزنامه نگار نیویورک تایمز اخیرا در یک مقاله، یک نمایش هنری را پوشش داده است. عنوان این مقاله “آتش سوزی موجب مرگ 32 تن در یک بار همجنسگرایان درنیواورلئان شد. این هنرمند را فراموش نکنید.” بود. چیزی که سیمز انتظارش را نداشت، ظاهر شدن یک جعبه خالیبه جای مقاله وی  در نسخه قطر تایمز بود.

شرح ماجرا:
سیمز نوشت:”در صبح یک روز پنجشنبه، چند روز بعد از انتشار مقاله ای که من برای بخش هنر نیویورک تایمز نوشته بودم، پیامی از طرف یک نفر از آشنایانم در دوحه قطر دریافت کردم که در مورد انتشار تصویری در وب به من هشدار داده بود. این تصویر روزنامه The Times را در حالی که در بخش فرهنگ باز شده است، نشان میداد. اما در زیر بخش فرهنگ، که قرار بود مقاله من ظاهر شود، یک جعبه بزرگ، سفید، خالی بود. بیشتر صفحه خالی بود.

من به تصویر خیره شدم؛ تا به حال روزنامه ایی با یک جعبه خالی بزرگ به جای یک مقاله ندیده بودم. و همانطور که چشمان من به پایین جعبه سفید بزرگ، رسید، از تعجب باز ماند. در حاشیه جعبه سفید، یک یادداشت ریز بود: “مقاله بخش دیدگاه: “، “آتش سوزی موجب مرگ 32 تن در یک بار همجنسگرایان درنیواورلئان شد. این هنرمند را فراموش نکنید.” نوشته شانون سیمز،  استثنآ از نسخه دوحه The New York Times International Edition حذف شده است. این مقاله در وب در NYTimes.com موجود است. ”

واکنش سیمز:
این نوشته به دلایل مختلفی عجیب و غریب به نظر می رسد. اول اینکه، من برای بخش دیدگاه ها مقاله ننوشته بودم، بلکه  مقاله گزارشی در مورد یک نمایش هنری بود. واژه “توسط” به طور تصادفی دو بار استفاده شده بود. اما مهمتر از همه، به نظر می رسید که مقاله من سانسور شده بود. اما توسط چه کسی؟ و چطور؟ و مهمتر از همه، چرا؟

اگر چه این مقاله نمایشگاهی در موزه نیواورلئان را به طور کلی تحت پوشش قرار میداد، اما به طور خاص، بر روی آثار یکی از هنرمندان متمرکز بود:بخشی از نمایشگاه که نادیده گرفته شده بود، تاریخچه تاریک جامعه دگرباشان جنسی در نیواورلئان.  هنرمند اسکیلار فین، در سال 1973 کشته شدن دردناک 32 تن را در یک بار همجنسگرایان مورد تحقیق قرار داد و احساس این بار از این واقعه و پوشش خبری محدود – و گاها همجنسگراستیز این سانحه را –  در مجموعه ایی از آثار هنری مجددا خلق کرد.

این مقاله دارای تصاویری از نمایشگاه آقای فین و عکس هایی از خود هنرمند که توسط یک عکاس محلی به نام ویلیام ویدمر گرفته شده است، بود. اگرچه تصاویر ممکن است وسوسه کننده باشند (به عنوان مثال نشان دادن یک مرد بدون پیراهن)، آنها صریح نیستند. در واقع، این مقاله به طرق مختلف به سایر آثار هنری که در The Times منتشر شده بود، شباهت داشت.

با این وجود، هرچند این مقاله در نسخه های چاپی The Times در سراسر جهان ظاهر شد، استثنآ از نسخه چاپی “دوحه در قطر” توسط ناشر محلی حذف شد.

مقوله سانسور:
به گفته استفان دانبار-جانسون، رئیس جمهور بخش بین الملل شرکت نیویورک تایمز، The Times بارها با ناشران محلی در سراسر جهان برای نسخه بین المللی خود همکاری کرده است. در حالی که این مساله در بسیاری از بازارها کاملا “خوب عمل می کند، دانبار-جانسون خاطرنشان کرد که در مورد سه بازار با مسائل سانسور مواجه هستند، قطر یکی از آنها است.

دانبار-جانسون در سالهای گذشته در مواردی مانند امارات متحده عربی، مالزی و پاکستان سانسور را تجربه کرده است. در این موارد، تمام مقاله یا بخش هایی / تصاویری  خاص از آن (گاهی اوقات با نشانگر دائمی) “سیاه” شدند.

به عنوان مثال در مورد مقاله سیمز، مشکل بیشتر پیرامون حساسیت برانگیز بودن محتوا است. اما، در پاکستان، آنها مقالاتی که ممکن است برای روزنامه نگار تهدید جانی در بر داشته باشد، سانسور میشود. در مواردی روزنامه نگاران در این کشور کشته شده اند.

به گفته دانبار-جانسوندر، تایلند ناشر محلی آنها را به جلوگیری از توزیع روزنامه تهدید کرد. در حال حاضر، مشترکان این روزنامه در این کشور یک روز یا بیشتر، این روزنامه را دیر دریافت می کنند. در چین، وب سایت The Times سالهاست که مسدود شده است. نسخه های چاپی قبل از ارسال به چین، برای سانسور به هنگ کنگ حمل می شوند. در هر ماه، حدود یک بار، The Times در چین به طور کلی توزیع نشده است.

تقصیر The Times نیست:
دانبار-جانسون به سیمز گفت: “من باید بر اینکه ما هرگز خود را سانسور نمی کنیم، تاکید کنم.  ما محتوایمان را بر اساس سیاست های دولت های محلی در جهان، انتخاب نمیکنیم.”

این سانسور نتیجه پیروی ناشران محلی از قوانین و مقررات دولت هایشان است.

در حالی که ناشران قطری از ارائه توضیحات در رابطه با این سانسور در پاسخ به درخواست سیمز برای ارائه توضیحات سر باز زده اند، این سکوت می تواند به معنی سانسور به دلیل محتوای رنگین کمانی باشد. در قطر همجنسگرایی هنوز جرم انگاری میشود.

پاسخ:
جاستین دی مارتین، استاد روزنامه نگاری در دانشگاه نورث وسترن شعبه دوحه، هرگز سانسور در مقیاس قطر را تجربه نکرده است. در حقیقت، زمانی که او در حال مطالعه The Times در قطر بود، فکر کرد که فضاهای خالی خطای چاپی هستند.

مارتین به سیمز گفت: «هر خواننده می تواند ببیند که این یک سانسور ناشیانه است،  این مساله به دلیل جمله نیویورک تایمز  در پایین صفحه تشدید شده است. علاوه بر این، مقاله کامل در وب سایت The Times نیز موجود است.

دانبور-جانسون گفت: “این مساله بر کند ذهنی حیرت انگیز این دولت ها دلالت دارد، زیرا که با این کار مردم تنها به خواندن مقالات حذف شده، تشویق میشوند.”

منبع:

https://www.gaystarnews.com/article/new-york-times-censored-qatar/#gs.TKg2wk0

ما همه جا هستیم آزاد و برابر:

درباره نویسنده مطلب

Nadia Zabehi

administrator

Technologist & Human Rights Activist
تکنولوژیست و فعال حقوق بشر

See author's posts