چرا جامعه ی دگرباشان جنسی یک حق انسانی را به تعطیلات تبدیل کرد.

به اشتراک بگذار:

یک سال گذشت و دوباره وقت آن رسیده معنی جشن غرور را یادآور شویم. رهبران جنبش دگرباشان جنسی ممکن است به جوانترها ارزش داشتن چنین جشنی را یادآور شوند، در حالی که دگرباشان مستقل ممکن است عملکرد کسب و کارها در مسموم کردن فرهنگ این جامعه را شرم آوربدانند. در نهایت، همه در تلاش برای بحث در مورد اینکه جشن غرور چه باید باشد یا نباشد هستند. اما مهم نیست که چند نقطه نظر را بررسی کنید، حقیقت این است که جشن غرور نه بی ارزش است و نه تضمینی برای فراهم شدن همه چیز.

مفهوم و دلایل جشن غرور چیزی است که باید از بدو تولد آموزش داده شود. این آموزش برای ایجاد توانایی پذیرش هویت در بدو تولدمان و تاکید و باور بر این واقعیت که همه با هم برابرند، لازم است. ما یک حق انسانی را به یک تعطیلات تبدیل کرده ایم؛ زیرا جامعه جهانی دگرباشان جنسی همچنان و از دهه های گذشته از حقوق برابر محروم شده است. با به دست آوردن پذیرش بیشتر، جشن غرور تغییر می کند، اما ماهیت و مفهومش هنوز و مثل قبل یک مفهوم اساسی است و آن چیزی نیست جز زندگی کردن آنچه از درون احساس میکنیم و میخواهیم با غرور بروز دهیم.

برای بسیاری و به اشتباه، جشن غرور به معنی احترام به خود است. به عنوان کسی که به HIV مبتلاست و آنرا پنهان نمیکند، با کسانی روبرو شده ام که از اعتماد به نفسم علی رغم بیماری ام خشمیگین شده اند و آنرا ابراز کرده اند. در طی سالهای گذشته من بارها و بارها شنیده ام که ابتلا به HIV “به هیچ عنوان افتخارآمیز” نیست. این که برخی افراد نمی توانند درک کنند که بیماری ام بر احترامی که من برای خودم دارم و اعمال من تاثیر نمی گذارد، همیشه من را ناراحت می کند.

من برای اینکه بتوانم با بیماری ام در نهایت عزت نفس زندگی کنم، وقت صرف کرده ام. حتی در زمان PrEP و غیر قابل کشف = غیر قابل انتقال، بسیاری از اعضای جامعه دگرباشان جنسی هنوز معتقدند که ابتلاء به HIV شاخصی اخلاقی در سنجش شخصیت فرد است. بنابراین پس آگاهی از بیماری ام، به مبتلایان به اچ آی وی که برای آنها احترام زیادی قائلم فکر کردم.

به عنوان یک کودک، بیننده مشتاق برنامه تلوزیونی “از دنیای واقعی” شبکه MTV بودم. من به پدرو زامورا، که به عنوان اولین مرد آشکارا همجنسگرا در تلویزیون، به پذیرش هویتم در سن 10 سالگی کمک کرد، فکر کردم. اما او به دلیل هویت جنسی اش، قهرمان نبود. او به خاطر شیوه زندگیش، یک قهرمان بود. او شجاع بود، او بی پروا بود، و دیگران در جامعه را به چالش کشید تا از خودشان مراقبت کنند و یکدیگر را دوست داشته باشند. من مدتها پیش از ابتلاء به HIV، آموخته ام که چگونه با افتخار همجنسگرایی ام را زندگی کنم، اما پدرو به من یاد داد که چگونه با هدف و احترام به خود زندگی کنم.

پدرو زامورا در  برنامه تلوزیونی "از دنیای واقعی" شبکه MTV

وقتی به جشن غرور و تمام پیشرفتهای حاصل شده فکر میکنم، تا حدی و تنها به دلیل افرادی مانند پدرو، سعی میکنم به هر شخص اجازه دهم تا جشن غرور را به شیوه خودش تجربه کند. حقیقت این است که میشود برهنه بود و نهایت احترام به خود در جهان را زندگی کرد و یا به همان اندازه و به آسانی با بهترین پوشش میتوان از خود متنفر بود. حس احترام به خود، به احساستان از انرژی درونی که به بیرون منعکس میکنید و احساس تان در مورد اعمالتان بر میگردد.

هر چند ساده لوحانه، اما مهربانی و اعتماد به نفس، بدون توجه به ظاهر افراد، چیزهایی است که من بیش از هر چیز در آنها محترم میشمارم. افتخار به هویتمان و کسی که هستیم یک حق انسانی است، و به عنوان یک دگرباش جنسی، این چیزی است که ما آنرا در جشن غرور ابراز میکنیم. اما احترام به خود تنها با اعمال هر فردی به دست می آید. بیایید به یکدیگر کمک کنیم تا درست عمل کنیم.