تصور کنید که بخاطر مورد آزار و شکنجه قرار گرفتن برای کسی که هستید و عشق به همجنس، مجبور به فرار از کشور خود شوید. تصور کنید که به اروپا رسیده اید و در بازداشتگاه در معرض خطر مداوم حمله قرار گرفته اید. تصور کنید که باید زندگی خود را در یک کشور خارجی، در فقر و در معرض خطر سوء استفاده جنسی دوباره آغاز کنید.
اینها خطرات بسیار واقعی است که دگرباشان جنسی در فرار از خشونت ، تبعیض و سوءاستفاده با آن مواجه هستند. این روایت ناگفته پناهجویان در بحران دگرباش جنسی است.
این بحرانی است که از دیدگان ساده و بی تجربه پنهان است. بحرانی که مستندسازی آن در زمانی که حقوق دگرباشان جنسی در جهان مورد تهدید روزمره قرار دارد، بسیار دشواراست؛ و بحرانی که اروپا از عهده آن بر نیامده است .
درحال حاضر، همجنسگرایی در 72 کشور جهان جرم انگاری میشود. مجازات همجنسگرایی در هشت کشور از این هفتاد و دو کشور، اعدام است. اما در بسیاری دیگر، هنجارها ، سنت ها و آداب و رسوم اجتماعی، حتی اگر قانون به طور رسمی در برابر آنها نباشد، زندگی برای افراد دگرباشان جنسی را به همان اندازه غیرممکن می کنند.
موضع کنوانسیون ژنو در سازمان ملل واضح است: گرایش جنسی و هویت جنسیتی زمینه های محکمی برای درخواست پناهندگی است. بعلاوه ، به موجب یکی از رهنمود اتحادیه اروپا مصوب سال 2011، گرایش جنسی همراه با نژاد ، دین و ملیت – یکی از مقولاتی است که ممکن است افراد به واسطه آن در معرض آزار و اذیت قرار گیرند.
در سال 2016 ، 362000 پناهنده در جستجوی پناهندگی در اروپا از دریای مدیترانه عبور کردند. هنوز آمار های رسمی سال 2017 در این زمینه منتشر نشده است ، اما تنها در نیمه اول سال 2017 بیش از 105،000به ویژه از سوریه و سایر کشورها با قوانین دگرباش ستیزانه از جمله لیبی ، نیجریه ، گامبیا ، سنگال ، اریتره ، گینه غنا ، بنگلادش و پاکستان وارد اروپا شده اند.
این مهاجران نیز مانند سایر افراد براساس نیازهای خاص خود به کمک نیاز دارند. اما در حالی که تلاش هایی برای رفع نیازهای کودکان و زنان بی سرپرست صورت گرفته است، هنوز اقدامات کافی برای شناسایی و پاسخگویی به مسائل پیش روی پناهندگان دگرباش جنسی صورت نگرفته است.
پناهندگان دگرباش جنسی که از خشونت ، تبعیض و سوء استفاده هدفمند فرار میکنند، اغلب پس از ورود به اروپا تصمیم می گیرند که گرایش جنسی شان را فاش نکنند. کسانی که تصمیم به آشکارسازی می گیرند و یا مشکوک به دگرباشی هستند، غالباً مورد آزار و اذیت و تبعیض قرار می گیرند.
براساس گزارش های سازمان استون وال و یوکی گیگ، پناهجویانی که در کمپ های اداره مهاجرت در سراسر انگلیس نگهداری می شوند، سوء استفاده از سوی پناهجویان دیگر و نیز از طرف کارمندانی که قادر به درک نیازها و یا محافظت از آنها در برابر سوءاستفاده نبوده اند را تجربه کرده اند. این کارمندان اغلب فاقد درک اساسی از مسائل دگرباشان جنسی و حتی رفتارهای تبعیض آمیز هستند.
پناهجویان تراجنسی به ویژه در معرض خطر هستند. مسائلی از جمله اسکان در کمپ های پناهجویی اداره مهاجرت بر اساس جنسیت بیولوژیک آنها تا غیرممکن بودن دسترسی به داروهای لازم برای ادامه مراحل تطبیق جنسیت و به طور کلی عدم حمایت از پناهندگان تراجنسی اثرات بسیار مضری بر سلامت روحی و جسمی آنها دارد.
برای بسیاری از پناهندگان دگرباش جنسی ، ورود به اروپا نشان دهنده پایان خشونت نیست. درعوض ، به دلیل عدم حمایت جامعه مهاجرین دیاسپورا و سیستم مهاجرتی ، بسیاری از آنها چاره ای به جز بازگشت به کمد و مخفی کردن گرایش جنسی شان ندارند. این بار در یک کشور خارجی و بدون دوستان قابل اعتماد.
برای بسیاری، همجنسخواهی و هویت تراجنسی آنچنان با تابوهای اجتماعی در هم پیچیده که ارتباط برقرار کردن و درک مفاهیم و اصطلاحات استفاده شده در سیستم مهاجرتی اروپا برای آنها را غیر ممکن میکند.
به تازگی سازمان اورام که در زمینه حمایت از پناهندگان به شدت آسیب پذیرفعالیت میکند، ابزاری را با توضیح اصطلاحات بنیادین برای شاغلین در اموردبشردوستانه را منتشر کرده است. هدف این راهنما “ارائه راه کارهایی برای ایجاد فضای امن و جلب اعتماد پناهندگان، آگاهی از اصطلاحات نامناسب یا توهین آمیز و آگاهی از اصطلاحاتی که متقاضیان پناهندگی برای شناسایی خود از آنها استفاده میکنند” است. این گزارش جالب همچنین موارد استفاده از واژه های نامناسب، تحقیر و توهین آمیز توسط پناهندگان دگرباش جنسی برای شناسایی خود را که خود گواهی بر عدم وجود اصطلاحات محترمانه برای آنها در کشورشان است را ارائه میدهد.
شاغلین در امور بشردوستانه تنها کسانی نیستند که به این آموزش ها احتیاج دارند. یک بررسی مستقل در مورد نحوه رفتار با پناهجویان مرد همجنسگرا، لزبین ها و دوجنسگرایانی که در انگلستان درخواست پناهندگی می کنند نشان داد که یک پنجم مصاحبه های مربوط به پناهندگی برداشتی کلیشه ای از آنها دارند و یک دهم آنها شامل سوالات نامناسبی است که “احتمالاً به پاسخ های صریح جنسی یا تحقیق در مورد اعتبار روابط همجنسخواهانه منجر میشود.
عدم آمادگی در چندین سطح، بر عدم وجود داده های دقیقی كه هجوم پناهندگان دگرباش جنسی به اروپا و اینكه چرا بسیاری از آنها بر اساس وضعیت دگرباشانه جنسی شان درخواست پناهندگی نمیدهند، را توضیح می دهد.
کسانی که بر اساس گرایش جنسی یا هویت جنسیتی شان درخواست پناهندگی میدهند، با چالشهای منحصر به فرد دیگری از جمله ارائه سند و مدرک روبرو هستند چرا که ازآنها انتظار می رود که برای اظهارات مبتنی بر گرایش جنسی و هویت جنسیتی مدرک ارائه دهند. به دست آوردن چنین مدارکی کار آسانی نیست. این مساله ممکن است اعضای خانواده ، شرکای عشقی قبلی و خود پناهجویان را، به ویژه اگر در کمپ پناهجویان اداره مهاجرت و در معرض دیگر پناهجویان، جایی که پناهجویان آنرا بدون کمترین حریم خصوصی توصیف میکنند، ساکن باشند، به خطر اندازد.
تعداد درخواست های پناهندگی موفق محدود است. از این تعداد هیچ آمار رسمی در دسترس نیست ، اما گزارش سال 2010 استون وال حاکی است 98٪ ازدرخواست های مطرح شده بر اساس گرایش جنسی و یا هویت جنسیتی رد شده است. در نتیجه ، این سازمان ادعا می کند پناهجویان مجبور به بازگشت به کشورهای همجنسگراستیز خشونت باری مانند اوگاندا و ایران شده اند. آخرین آمار درخواست های پناهندگی دگرباش جنسی در انگلستان به سال 2014 برمی گردد که 1111 مورد را نشان می دهد. این رقم افزایش چشمگیری را نسبت به داده های سال 2009 ، با 200 پرونده نشان میدهد.
در انگلستان ، تمام دعاوی موفق پناهندگی منجر به اقامت در مسکن ارائه شده توسط بودجه دولتی می شود. این یک مرحله بسیار مهم و ظریف در زندگی پناهجویان دگرباش جنسی است چرا که بار دیگر آنها را در معرض سوء استفاده و آزار و اذیت توسط دیگر مهاجرانی که با آنها زندگی می کنند ، قرار میدهد.
طبق گزارش سازمان ماکرو رین بو اینترنشنال، پناهندگان دگرباش جنسی ساکن در اماکنی که توسط دولت انگلستان ارائه می شود ، مورد سوء استفاده ، آزار و حتی تجاوز جنسی قرار می گیرند. این در حالی است که اغلب موارد آزار و اذیت به دلیل ترس پناهندگان از انعکاس بد این اتفاقات به روی پرونده پناهجویی شان، گزارش نمی شوند. در نتیجه ، بسیاری از کسانی که سوءاستفاده را تجربه می کنند ، تمایل به ترک مسکن ، بی خانمانی و زندگی بدون حمایت اجتماعی را دارند و وارد چرخه فقر و اغلب سوء استفاده های جنسی می شوند.
این سازمان با افتتاح دومین خانه امن خود امیدوار است تا سال 2019 بتواند مسکن ایمن برای بیش از 150 نفر فراهم را کند. این خدمات شامل حمایت های روانشناختی، آموزش مبتنی بر مهارت، کسب سابقه کاری، لباس مناسب برای شرکت در مصاحبه کاری و آموزش های حرفه ایی میشود.
آماده نبودن اروپا برای بزرگترین موج مهاجرت مردم از زمان جنگ جهانی دوم، موجب تقسیم افکارعمومی و بالا گرفتن گفتمان خطرناک ناسیونالیستی شده است. “بحران پناهندگان” وضع موجود جدیدی است که نیاز به همکاری های بی سابقه ای بین دولت و بخش خصوصی دارد. چیزی که اگر با خلاقیت صنعت حل و فصل شود می تواند فرصتهای بی نظیری را ایجاد کند.
اکنون ، بیش از هر زمان دیگر ، اروپا نشان دهنده صلح ، همکاری و همبستگی است. سیاست های پذیرش پناهندگان – که بیشتر به ممانعت از ورود آنها متمرکز شده است – باید تحول پیدا کند و نیازهای ویژه گروه های مختلف مهاجران را که به سواحل ما وارد می شوند در نظر بگیرد.
پناهندگان دگرباش جنسی در معرض آسیب دیدگی های جسمی و روانی هستند. آنها با خطرات منحصر به فردی روبرو هستند و نیاز به حمایت های منحصر به فرد دارند. با این حال آنها توسط همان سیستمی که قرار است از آنها محافظت کند دچار ناکامی میشوند.
وقت آن رسیده است که چنین تفاوت هایی را درک کنیم و مطابق آن عمل کنیم. هنگامی که ما موجب ناکامی پناهندگان دگرباش جنسی میشویم، ایمنی را از یک ضرورت به یک امتیاز تبدیل می کنیم. در عوض ، بیایید اطمینان حاصل کنیم که امنیت همچنان به عنوان یک حق اساسی بشر برای همه تضمین میشود.
منیع:
https://www.weforum.org/agenda/2018/01/forgotten-twice-lgbt-refugees/
از فعالیت های ما حمایت کنید:
برای حمایت مالی از ما با کارت های اعتباری از گزینه های زیر استفاده کنید. در صورت تمایل به ارسال مستقیم حمایت مالی توسط سیستم بانکی، از لینک “از فعالیت های ما حمایت کنید!” در زیر استفاده نمایید.
درباره نویسنده مطلب
