زماني كه من و يك فعال زن دگرباش در يك روز ابري در ماه فوريه در كافه اي در استانبول ديدار كرديم، او به من گفت امروزه افراد دگرباش در تركيه بيش از گذشته در ترس زندگي ميكنند. او بسيار از اين ترس داشت كه نامش فاش شود.
او گفت :”با سركوب آزادي بيان، فضاهايي براي افراد دگرباش كه در آن فضا بتوانند خودشان باشند در حال كم شدن است. آنها اميد و آينده اي نميبينند. بسياري از ما يا به كشورهاي ديگر نقل مكان كرديم يا به فكر ترك كشور هستيم.”
اين شيوني از راه دور از تركيه در حتي چند سال گذشته بود، هنگامي كه سازمانهاي دگرباش بطور فزاينده نمايان و قادر به صحبت بودند. آخرين جشن غرور استانبول در ژوئن ٢٠١٤ شاهد راهپيمايي دهها هزار نفر از مردم در خيابانها بود كه تصويري از اعتماد به نفس را به تصوير كشيد. اما تمامي آن اكنون خاطره اي دور است، بويژه از زمان سركوبي كه پس از تلاش ناكام كودتاي ژوئيه ٢٠١٦ صورت گرفت.
در طی سه سال گذشته، راهپيمايي جشن غرور در استانبول و آنكارا ممنوع شده است، و ديگر رويدادهاي غرور مانند فستيوالهاي فيلم دگرباشان به دليل حساسيتهاي اجتماعي تعطيل شده اند.
نوامبر گذشته، پس از کودتای نافرجام، استان آنكارا با اعلام شرایط اضطراري ممنوعیت نامحدودي را بر تمامي رويدادهاي عمومي که سازمانهاي دفاع از حقوق دگرباشان در اين شهر برگزار ميكردند، اعمال كرد و آن را امنيت عمومي، حفظ سلامت و اخلاق عمومی “و” حفظ حقوق و آزادی های دیگران ” نامید.
اين ممنوعيتهاي همه جانبه وجود سازمانهاي دفاع از حقوق دگرباشان را مورد تهديد قرار ميدهد و موجب بی اثر شدت روند پيشرفت حذف همجنسگراستيزي و دگرجنسگونه ستيزي که پيش از كودتا حاصل شده بود میگردد.
اما تنها سازمانهاي دگرباش نيستند كه تحت حمله قرار دارند.
امروز گزارش جديدي توسط سازمان عفو بين الملل منتشر شد كه چگونگی يورشی فزاينده به مدافعان حقوق بشر، را فاش کرد. این یورش زندگي صدها هزار نفر از مردم تركيه را ويران كرده، فعاليت حياتي سازمانها را مختل نموده است و جامعه تركيه را درحالت ترس مداوم رها كرده است.
نتيجه ي اين دستگيريها و اخراج از شغلهاي بخش دولتي، خالي كردن سيستم قانوني و خاموش كردن مدافعان حقوق بشر با تهديد، آزار و اذيت و زندان و سركوبي در سطح ملي بوده است.حالت اضطراري که تقريبا دو سال پيش و به عنوان ابزاری موقتي که استثنآ مورد استفاده قرار میگیرد اعلام شده بود، براي هفتمين بار در هفته ي گذشته تمدید شد. اعمال حالت اضطراری، موجب تضعیف حقوق بشر شده است.
بيش از ١٠٠ هزار نفر به دليل حمايت از اين #كودتا، با تحقيقات جنايي روبرو شدند، و حداقل ٥٠ هزار نفر به زندان افتادند، و در انتظار محاكمه هستند. بيش از ١٠٧ هزار كارمند بخش دولتي بي درنگ به همين دليل اخراج شدند.
قوانين ضد تروريسم و اتهامهاي موبوط به كودتا براي هدف گرفتن و خاموش كردن مخالفتهاي قانوني و صلح آميز مورد استفاده قرار گرفتند. روزنامه نويسان و دانشگاهيان مشهور، مدافعان حقوق بشر و ديگر فعالان تحت بازداشت خودسرانه قرار گرفتند و اگر در محاكمه هاي ناعادلانه گناهكار شناخته شده و به زندان دراز مدت مجازات ميشدند.
عثمان ايشچي، دبيركل سازمان حقوق بشر به عفو بين الملل گفت :”هدف حفظ جو ترس است. اين اقدامي خودسرانه و پيشبيني نشده است. اين اقدام بطور موثر قابل به چالش كشيدن نيست و معاف از مجازات ميباشد.”
پروفسور شبنم كرور فينجانجي، در گفتگو با من در دفترش در دانشگاه استانبول گفت :”من كيف كوچكي آماده در خانه ام دارم.” او اين كيف را در صورت يورش صبحگاهي پليس به خانه و بازداشتش آماده كرده است.
سرکوب مخالفان اثر ناگزیر مخربي بر آزادی بیان داشته است. ارن كسكين، وكيل و مدافع حقوق بشر كه با ١٤٠ اتهام جنايي مختلف مواجه شده است، گفت :”من در تلاش هستم كه ديدگاههايم را آزادانه بيان كنم و اما به این وافعیت مشرفم که پيش از صحبت كردن يا نوشتن، باید دو بار فكر كنم.
پست آنلاين نيز ميتواند مردم را به زندان بيندازد.
پس از يورش ارتش تركيه به عفرين، شمال#سوريه، كه ٢٢ ژانويه ٢٠١٨ آغاز شد، صدها نفر كه موضعشان را نسبت به اين عمليات بيان كردند، مورد هدف قرار گرفتند.
بنا بر گزارش وزارت كشور، ٨٤٥ نفر تا ٢٦ فوريه به دليل پستهاي اجتماعي بازداشت شدند، ٦٤٣ نفر براي رسيدگي به دادگاه ارسال شدند و ١٧١٩ حساب كاربري رسانه هاي اجتماعي در ارتباط با پست مطالبي درباره عفرين تحت تحقيق قرار گرفتند.
در همين حين، بيش از ١٣٠٠ ان جي او، تحت حالت اضطراري به اتهام ارتباط هاي نامشخص با گروههاي تروريستي بسته شدند. اين ان جي او ها شامل سازمانهايي هستند كه فعاليتهايی مهم در حمايت از گروههايي مانند نجات يافتگان خشونت جنسي يا وابسته به جنسيت، آوارگان و كودكان انجام میدادند.
زوزان اوزگوكچه از سازمان زنان وان، به من گفت :”در حال حاضر شکاف بزرگي در ارائه مشاوره و حمایت از بازماندگان وجود دارد. و اين مساله واقعا قلب من را ميشكند.”
اين سازمان كه آگاهي درباره كودكان مورد سواستفاده جنسي قرار گرفته را بالا برده و آموزش هایی در زمینه رهبری و سواد مالی برای زنان ارائه ميداد، یکی از آنهایی است که بسته شده است.
سازمانهاي دفاع از حقوق دگرباشان بسياري نيز در بين اين سازمانهاي تعطيل شده هستند. آنهايي كه باقي مانده اند، گزارش دادند كه مورد ارعاب و آزار و اذيت روز افزون قرار گرفته اند و يا افراد يا رويدادهاي برنامه ريزي شده ي آنها مورد هدف قرار گرفته اند. اقدامهاي فوق العاده در تركيه بطور فزاينده اي عادي شده اند – از جمله اينكه فعالان حقوق بشر اغلب مورد هدف قرار ميگيرند.
با اين وجود در طي چند ماه گذشته كه به اين كشور سفر كردم، عليرغم اين حمله ها، هنوز مردم شجاعي وجود دارند كه مايل به بلند شدن و صبحت كردن هستند.
ميلنا بويوم، مبارز عفو بين الملل در تركيه و فعال دگرباش به من گفت :”در ازمير، استانبول و آنكارا ما قادر هستم كه يكديگر را ملاقات كنيم اما همين ملاقات در حال سخت شدن است. ما قبلا تقريبا ٣٠ سازمان در سراسر كشور داشتيم كه بيشتر آنها در حال حاضر تعطيل هستند و فعاليتي ندارند.”
و او مانند بسياري ديگر هنوز اميد را از دست نداده است.
ما همه جا هستیم، آزاد و برابر:
مترجم : احسان پارسي
ويرايش : ارسلان
منبع:
در حین خواندن مقاله، به آهنگ های رنگین کمانی گوش کنید.
شما میتوانید همچنین، آهنگ های مورد علاقه تان را به این لیست اضافه کنید:
[spotifyplaybutton play=”https://open.spotify.com/user/1121544742/playlist/4JnNyUCoadN0GKdQ8OMTf7?si=2Hgk3EFBRsKDo2QeHMB4bQ”/]
از فعالیت های ما حمایت کنید: